جمشید پایه گذار جشن نوروز

Visits: 72

نگاهی به چرایی و دلیل برگزاری جشن نوروز می اندازیم. آیا تاکنون از خود پرسیده اید چرا جشن نوروز برگزار می شود  و اولین کسی که جشن نوروز را برگزار کرد چه کسی بود و هدف از برگزاری جشن نوروز چیست ؟ 

برای برداشتن سوء تفاهم و نزدیک شدن به حقیقت و یادآوری سنت های ایران باستان باید بگویم اشتباهی که برخی دارند این است که جشن نوروز یک جشن مذهبی زرتشتی است ! این اشتباهی است که درباره جشن سده هم میشود . زمانی برای برگزاری جشن سده در کشور محدودیت های برقرار میشد تا همین چند سال پیش . کسانی که باعث و بانی این محدودیت ها بودند هنوز هم در شغل شان برقرار هستند . 

اول بگویم که جشن سده , جشن نوروز و جشن مهرگان جشن های ملی هستند و در ادبیات اوستایی اشاره مستقیمی به آنها نشده و از اساس نوروز جشن ملی است . اگر می بینید که زرتشتیان گرامی به برگزاری این اعیاد پایبند هستند تنها به این دلیل است که زرتشتیان از میهن پرست ترین ایرانیان هستند . 

جشن نوروز را جمشید جم , یکی از بزرگترین پادشاهان و شخصیت های آریایی و هند و اروپایی پایه گذاری کرد . همان گونه که گفتیم جمشید جم در فرهنگ ایرانی و طبق باور ایران باستان پادشاهیش را از خداوند بزرگ و مهربان دارد . پروردگار به جم یک ساز و یک سلاح طلایی داد و بعد ها او را از طوفان یخ بندان آگاه کرد و به او فرمان داد تا ورجمکرد را بسازد چونان که جمشید با نام هایمدال در اساطیر نروژی انجام داد. 

پس اینجا میبینیم که پادشاه جمشید نماد بهار است نماد اعتدال مهربانی و مهرورزی , داد و عدالت و خدا پرستی و زایش و شکوفایی است اما اهریمن طوفان سخت را به بار آورد . در اینجا پادشاهی جمشید در برابر زمستان است و برگزاری نوروز روزی که جمشید تاج گذاری کرد روز بزرگداشت شکوفایی ایرانیان و نگرش اعتدالی ایرانیان است روز گرامی داشت نعمت های الهی . 

 پس تا اینجا میدانیم که نوروز  روز تاج گذاری جمشید جم پادشاه افسانه ای ایران است . 

جشن نوروز در دورانی رنگ و بویی مذهبی هم پیدا کرد , درست است که نوروز جشن زرتشتی نیست اما بعد ها این اندیشه بوجود امد که میتوان برای فهم درست دین زرتشتی از نوروز و برگزاری این جشن استفاده کرد . دین زرتشتی و مزداپرستی بر این اساس است که روز رستاخیزی در کار است و همه انسانها روزی خواهند مرد و در رستاخیز به فرمان خداوند بزرگ زنده خواهند شد و پروردگار آدمیان را داوری خواهد کرد , انسان با اختیار خود به این جهان آمده تا با اخیار در جنگ میان خیر و شر , خوبی و بدی یکی از دو را را برگزیند در نتیجه در روز رستاخیز انسان نتیجه کار ها و تصمیمات خود را در جهان خواهد دید , طبیعت و نوروز هر سال رستاخیز و زنده شدن طبیعت را به نمایش میگذارد . تابستان اغلب گیاهان ایران خشک میشوند و در زمستان کاملا بی برگ میشوند اما در بهار دوباره شکوفا شده و زنده میشوند دشت ها پر از علف ها و گل های رنگارنگ میشود و گویی طبیعت دوباره زنده شده است . این در نگاه یک یکتا پرست مومن به آخرت یک اندرز است و یک نشانه . یکتا پرست زرتشتی از نوروز درس میگیرد .  

اما نگاه دیگری هم به نوروز است . در دوره داریوش هخامنشی شاهنشاه ایران ایرانیان با تقویم مدیترانه ای و مصری آشنا شدند و با الگوبرداری از آن تقویم و یکی کردن با تقویم مذهبی ایرانیان نظان 12 ماه با پنج روز مسترقه را بنیان گذاشتند گویی در نوروز میتواند نیم نگاهی به جشن های آناتولی داشته باشد .  

در گذشته دو نوروز برگزار میشد . نوروز اول در یک فروردین ماه اولین روز اولین ماه بهار برگزار میشد و شش روز بعد یعنی شش فروردین نوروز بزرگ برگزار میشد . دلیل این کار این بود که چنان که خدا جهان را در شش روز آفرید یک نوروز یا اول فروردین را در نظر با آغاز ساخت جهان در نظر میگرفتند و شش نوروز را پایان آفرینش و آفرین انسان برای همین شش فروردین نوروز بزرگ و نوروز اصلی بوده است که امروز این سنت نیست . 

امروز در 13 فروردین مردمان به طبیعت میروند و این روز روز پایانی جشن است اما توجه داشته باشیم که در حقیقت جشن اصلی نوروز 13 فروردین است .  

سبزه 

از سنت های نوروز در گذشته سبز کردن جو بوده است و البته هفت غله را برای این که بدانند کدام بهتر خواهد روید تا آن را در سال جاری بکارند را میرویاندند که سنت سبزه هفت سین از آن باقی مانده است . این دانسته لازم است نوشته شود که هنوز هم در برخی نقاط اروپا که هنوز فرهنگ آریایی جاری است در بهار سبزه می گذارند و تخم مرغ رنگ می زنند همچنان که تخم مرغ رنگی و سبزه از بدیهیات سفره هفت سین است . سبزه رویاندن و تخم مرغ رنگی از سنتهای دیرین نوروز این جشن کهن آریایی است که در ایران و اروپا در کنار خراسان و قفقاز هنوز جاری است . 

در گذشته در دوران ساسانی مردم به یکدیگر شیرینی می دادند که این رسم خوب امروزه وجود ندارد و البته از رسم هایی که به شکلی هنوز هست آبتنی و شستشوی بدن با آب زلال بوده است . 

بیش از هزار سال تا هم اکنون افراد زیادی با دیدگاه ها و ایدئولوژی های گوناگون هر یک کوشیده اند تا نوروز این جشن هویت بخش آریایی را کم رنگو یا نابود کنند . کمونیست ها در قفقاز و شمال خراسان مانند تاجیکستان و تاجیکستان ازبکستان سعی در خاموشی این جشن داشته اند لیبرال ها هم با بهانه های طبیعت دوستانه سعی در کم رنگ کردن این جشن کرده اند ستم حکومت های اموی و بنی عباس و طالبان و همفکران تند روی مذهبیشان هم که آشکار است .  

جشن نوروز روز تاج گذاری جمشید یکی از بزرگترین پادشاهان ایران و شخصیت های هند و اروپایی است و پلی برای شناخت پدران و مادران بردبار و نیکوکار ما که خدا را می پرستیدند و از طبیعت برای زندگی و دیدن داری خود الگو میگرفتند . این جشن جشن همه آریایی ها است .  

بیرونی این دانشمند نامی ایران در تعریف از برخی سنت های نوروز چنین می گوید : گویند که در بامداد این روز بر کوه بوشنج شخصی خاموش ظاهر می گردد که دسته ای از گیاهان خوشبو در دست دارد <, ساعتی ظاهر میشود و بعد ناپدید میشود و تا همین ساعت در سال بعد دیده میشود . هر کدام از مردمان در ظرفی جو کاشته و از آن زمان این به بعد این آیین مرسوم گشت که در این روز در اطراف ظرفی هفت نوع غله را بر هفت ستون بکارند و خوبی و بدی رویش غلات را در سالی که در پیش روست از چگونگی روییدن آنها پیش بینی کنند . 

بیرونی اضافه میکند : جمشید جم به مردمان فرمان داده است که خود را با اب بشویند تا از گناهان پاک شوند .