پری ها در ایران باستان
Visits: 119
پری ها در سه دوره متفاوت تاریخ ایران باستان سه معنی و جایگاه متفاوت داشتند, گاه فرشته بودند و گاه موجودات زیبا و مهربان درون برکه ها و گاه موجودات اهریمنی . ما امروزه پری ها را دختران زیبا و اغلب بلند سفید که در آب ها و دریاچه ها زندگی میکنند میشناسیم. پری ها زیبا و دوست داشتنی و مهربانند این چیزی است که از فیلم ها و آثار سینمایی بیشتر غربی دیده ایم اما تاریخ پرفراز و نشیب ایران پری درباره پری ها گفتن بسیار دارد.
ما سه دوره ایران داریم. ایران پیش از ظهور زرتشت،ایران زرتشتی و ایران اسلامی. آنچه از اوستا بر میآید پری ها در اصل دیو های مونث و در اصل موجوداتی اهریمنی هستند . درمنابع اوستایی پری ها ضد آب،آتش زمین و گیاه و بسیار زیاد ضد باران هستند. میدانید که زمین و باد آب آتش و گیاه در فرهنگ آریایی بسیار مهم و مقدس و ارزشمند هستند .
چیزی که درباره پری ها وجود دارد فریبندگی و اغواگری آنهاست . در یک مورد یک پری گرشاسب را فریب داد تا آتش مقدس را خاموش کند و بدین صورت گرشاسب از رفتن به بهشت تا روز رستاخیز محروم شد. یا با همبستری و هم آغوشی جمشید زمانی که در حال فرار از دست ضحاک بود خرس و بوزینه پدید آمدند. گویا این گوته بودا است که پری ها زیبا و اغواگر شناخته می شوند و تبلیغات مردمان را از فریب خوردن و هم آغوشی با مرد ها را نهی می کرده است.
دلیل همه این بدبینی نسبت به پری ها برمیگردد به دین های پیش از زرتشت و دین های طبیعت پرستانه ایران باستان و کهن تر. مری ها در آب زندگی می کردند یعنی تصور می شده دریاچه ها ،برکه ها و چشمه ها جایگاه زنان جادویی و زیبایی با رنگ پوست سفید و موهای طلایی است. پیشتر گفته بودم در ایران باستان رنگ پوست مردم ایران سفید و موهای مردم بور و طلایی بوده است پس تا کنون نیز رنگ موی پری ها مطابق مردم ایران باستان طلایی تصور می شود . مردمان یعنی برخی از مردمان آریایی دینشان پری پرستی بوده و خب این احتمال است برخی زنان زیبا به عنوان کاهنان پری ها وجود داشته اند یا جزو اعمال مذهبی دختران و زنان کارهای جنسی انجام میداده اند. پس وقتی دین زرتشت آمد با این کارها و عقاید بسیار مخالفت کرد. برخی پری ها را میپرستیدند و دین زرتشتی کاملا مخالف عقاید پری پرستی و اعمال احتمالا شرم آور مذهبیشان بوده است.
اما همه این ماجرا ها باعث نشد پری دوستی از سکه بیفتد. در دوران هخامنشی که حداقل ۹۰۰ سال پس از ظهور زرتشت بود پری پرست های پریکانه که از جایی نزدیک طالقان آمده بودند در سپاه شاهنشاهی ایران حضور داشته و در جنگ های متعدد ضد یونان شرکت کرده بودند . در دوران مردم هر کس دین خود را داشت مثلا دین شاهنشاهان هخامنشی زرتشتی بود و خب اینجا و آنجا میشد پری پرست ها را نیز یافت.
در دوران اسلامی که هنوز بسیاری نسبت به پری ها دل خوشی داشتند آنها را با فرشته ها برابر دانسته و در برخی تفسیر های قرآن پری ها همان حورالعین ها که در بهشت هستند ملنی شدند.
درباره پری ها کتاب های بسیاری نوشته شده و نوشته خواهد شد،فیلم های بسیار ساخته شده و خواهد شد . اما چیزی است که در دل مردم روشن است وجود داشتن زنان مهربان و زیبا با موهای طلایی و اندام زیبا که در دل جنگل ها زندگی میکنند و یا در میان ابها. جادو میدانند و قدرت سحر دارند. گاها به شکل پرنده در می آیند یا حیوانات دیگر مانند سگ . کسی آنها را ندیده اما بخش بزرگی از ادبیات و افسانه جهان را شامل میشوند. برای خواندن داستان موش و پری میتواند اینجا بروید.
در خان چهارم اسفندیار او با یک پری مواجه می شود. خب دیدگاه شاهنامه از زمان طولانی اوستایی و صافی زمان زرتشتی گذشته و دیدگاه های اوستایی دارد. پری سعی در فریب و اغوای اسفندیار دارد اما اسفندیا این قهرمان بزرگ مزدیسنان فریب پری دیو صفت اهریمن کیش را نمی خورد.
از مردم پری پرست و پری کامه که بتوان در منابع اوستایی یافت مردم کابل البته در دوران بسیار کهن است اوستا تدوین شده . یعنی زمانی که اوستا تدوین میشده برخی مردم در آریانای شرقی که می شده کابل مردم پری می پرستیدند.
چیزهایی که پری ها را میراند و پری ها از آن دور میشوند بانگ جانوران اهورایی است .
چیز های زیادی از پری ها نمی دانیم اما همان چیز ها هم از صافی منابع زرتشتی گذشته است که کاملا بر ضد این موجودات افسانه ای است اما همین منابع گزارش میدهند که برخی یعنی بسیاری پری ها را می پرستیده اند از سوی دیگر واکنش منفی اولیایی دین نسبت به پری ها تاکنون نتوانسته پری ها را در میان نظر عمومی منفی نشان بدهند. تا امروز مردم نگاه خوبی به این افسانه و موجودات تخیلی دارند
